MONTE DA PENA. Henar Pidre

Fai moitisimos anos os veciños de moaña dician que as rochas da cima do monte da pena eran maxicas . Todas as persoas que pasaban por alí quedaban imnotizadas e camiñaban ata as pedras cun ritmo de baile , ian dun lado a outro , levantando os brazos e baixandoos . O que ocorria ali arriba era que as pedras abrianse e aparecia unha virxe peiteandose a cabeza e cantando cunha melodía fascinante que era o que facía que os veciños se imnotizaran , esa voz era como un milagro na Terra a xente quedabase abraiada. A cantiga falaba dun mal de amores , dise que as pedras abrianse pola metade por un motivo , a virxe tiña o corazon partido pola metade por iso as pedras abrianse pola metade e cando volvianse a pechar a virxe desaparecia e quedaba dentro da perra. Algunhas persoas dician que tiña unha cova detras das pedras e foise a vivir ali cando o seu corazon rompeu por un mal de amores , encerrouse alí a baixo porque a vida ali fora xa non tiña sentido para ela e todo lle facía recordar a o seu antigo mozo . Só saía das pedras cando estaba moi triste é queria falar co mundo , comunicabase co deus do ceo a traves diso . Pero eso non era todo, as persoas que quedaban imnotizadas polo canto da virxe e dirixiase a pedra e quedaban dentro porque a pedra pechabase e ninguen volvía a voltar a vida . No pobo empezaron a desaparecer xente e foron buscalas ao monte e quedaron todos imnotizados metidos nas pedras coa virxe , só duas persoas non se imnotizaron e puideron volver ao pobo , grazas a esas duas persoas puideron contar todo o que pasara alá arriba .