Quinta reunión do club dos clásicos.

Esta reunión foi un pouco atípica, xa que todos tiñamos xa lido o libro. Normalmente facemos algunhas reunións pola metade para ir compartindo impresións, pero Estupor y Temblores é bastante curto, polo que non o puidemos facer.

En xeral o libro gustou. "non é Mme Bovary", escoitouse dicir, pero, en termos xerais, gustou.

Os aspectos que máis nos chamaron a atención e do que estivemos a falar foi:

- O toque lixeiro que ten o libro, o que o fai moi doado de ler.

- É un libro que fai rir, o que non é doado de atopar.

Propónse como próxima lectura La Carretera de Cormac McCarthy. Curro avisa de que é exactamente o oposto a Estupor y Temblores. É un libro moi, moi duro. O club di que está preparado e que o quere ler, malia as observacións do profesor.

- Reflicte moi ben o choque de culturas. Neste punto houbo controversia, porque algunha das do club sinalou que a xefa da protoganista -cuxo nome en xaponés non son quen de recordar- ceelle moi mal, máis alá de que non poida entender a súa forma de entender a vida por ser xaponesa.